Pasi të kemi prerë kurbanin, i cili është përcaktuar detyrim (farz) për çdo musliman që zotëron mundësi ekonomike të mjaftueshme dhe pasi të kemi bërë ndarjen e mishit ndaj nevojtarëve, fqinjëve dhe të afërmve, vjen radha për përgatitjen e mishit për konsumim.
Kini kujdes! Pikërisht në këtë pikë vjen momenti i parë kritik! Mishi i Kurbanit i sapoprerë nuk gatuhet dhe nuk konsumohet menjëherë.
Gjatë prerjes mishi i Kurbanit forcohet, kështu që nëse e lëmë të presë, ashpërsia e mishit fillon e humbet dhe mishi fillon të zbutet. Kohëzgjatja e zbutjes ndryshon sipas llojit të kurbanit dhe temperaturës së ambientit ku vendoset mishi për t’u lënë në pritje. Sado që nuk ka një kohëzgjatje standarde për çdo lloj mishi kurbani, ju më së miri lëreni të presë sa më shumë të mundeni, madje nëse është e mundur aq sa kohëzgjatja e një dite dhe nate bashkë. Në këtë mënyrë mishi do e humbë ashpërsinë. Një tjetër veccori që duhet të tregoni kujdes është dhe zgjedhja e ambientit në të cilin keni vendosur mishin të pushojë, pasi duhet të jetë ambient që merr ajër dhe në të cilin nuk bien rrezet e diellit.
Pasi mishi të jetë ashpërsuar, mund ta përdorim në formë kubike ose të grirë për ta bashkuar atë në vijim me receta nga më të ndryshmet. Por mos harrojmë se kur ta përgatisim në formën e mishit të grirë, të bashkojmë me të edhe një pjesë nga yndyrnat dhe me këtë masë të përgatitur mund të përgatisim qofte apo tava në furrë nga më të shijshmet. Po ashtu nga ana tjetër duhet të ndajmë mëlçitë dhe pjesët e bërxollës, por mbi të gjitha të mos lëmë pa përmendur shijen klasike të çdo feste të Bajramit, shijen e ardhur nga Lindja.
Receta e shijes klasike të Lindjes: Kavurma
Pasi ta kemi lënë mishin e kurbanit të presë për një periudhë kohore prej më të paktën 24 orë, e presim atë në kubikë mesatarë. Sado që mishi bart yndyrë në vetvete është mirë që para se ta hedhim në tigan të shtojmë pak gjalp natyral ose vaj ulliri të virgjër. Më pas shtoni mishin. Në fillim mund të vijojmë gatimin e “kavurmasë” me zjarr të lartë dhe më pas nëse duam që mishi të jetë pjekur në të njëjtën cilësi si jashtë, ashtu edhe brenda, duhet të ulim zjarrin dhe ta lëmë të piqet ngadalë sigurisht duke e përzier herë pas here.
Por, a mund të gatuhet kavurmaja pa qepë dhe hudhra? Sigurisht që jo. Hedhim qepë dhe hudhra të grira në normë me sasinë e mishit që kemi përdorur me kavurma dhe e lëmë masën të ziejë deri sa të kenë arritur në nivelin e duhur të pjekjes të gjithë përbërësit.
Cila karakteristikë e bën të veçantë Kavurmanë?
Pa dyshim që butësia e mishit. Aq sa siç edhe thuhet në revistat “gurme”, edhe llokumi të “xhelozohet” për të. Por si mund të arrijmë në këtë pikë? Para pjekjes në tigan ose tenxhere do të ishte mirë që mishin ta marinonim me njërin prej këtyre përbërësve, si hirrë kosi, qumësht ose ujë të gazuar. Për shkak se acidet që gjenden në këta përbërës do të jenë faktorë të rëndësishëm në zbutjen e mishit. Do të ishte e mjaftueshme që ta linim të priste për 2 orë brenda ujit të gazuar dhe për 5-6 orë brenda hirrës së kosit ose qumështit. Nëse e lëmë të presë për një kohë më të gjatë se kjo, mund të shkaktojmë humbje në vlerën e proteinave dhe në shijen e mishit.
Pika e fundit që duhet të kemi parasysh në përgatitjen e kavurmasë është që kripën dhe erëzat të mos i hedhim që në fillim, por pak kohë para se ta heqim nga zjarri. Kështu që me anë të këtyre përbërësve të mos ashpërsojmë mishin.
Nëse nga erëzat do të zgjedhim gjethet e dafinës dhe rigonin për të përdorur në kavurma, këtë përbërës do të marrin aromën e mishit dhe do i shtojnë shije atij. Pasi kavurmaja të jetë e gatshme, e lëmë me kapak të mbyllur që të pushojë për disa minuta. Kavurmaja e bajramit është gati për konsumim.
Ju urojmë Bajram të gëzuar!
